به این ترتیب این استدلال که تفاوت‌ در مقرّرات و مراسم و دیگر شعایر مذهبی را می‌توان ایرادی مهم بر وحدت ذاتی ادیان آسمانی به شمار آورد، نشانۀ نادیده گرفتن مقصدی است که آن تعالیم دنبال کرده‌اند. ضعف آشکار‌ترِ این استدلال، فرق ننهادن بین مبادی پایدار و ویژگی‌‌های گذرای دین است. پیام اصلی دین تغییر‌ناپذیر است، چنان‌که حضرت بهاءالله می‌فرماید: "هذا دین الله من قبل و من بعد. §"[20] بین نقش دین در هموار کردن راه برای برقراری روابط متعالی‌‌تر و غنیّ‌تری بین روح انسان با آفریدگار خود — و اعطای مسئولیّتِ به مراتب بیشتری به فرد برای تعدیل غرایز حیوانی طبیعت بشری — با نقش دیگر آن یعنی ارائۀ هدایات برای کمک به پیشبرد فرایندِ تمدّن‌‌سازی به هیچ ‌وجه مغایرتی وجود ندارد.