امّا اگر بهائیان بخواهند مأموریّتی را که حضرت بهاءالله به آنان محوّل فرموده تحقّق بخشند مسلّماً باید به این نکتۀ مهم توجّه داشته باشند که مساعی آنان برای به‌سازی اجتماع و به موازات آن، کوشش برای انتشار امر بهائی، دو اقدام در حال رقابت بایکدیگر نیستند بلکه دو جنبۀ متقابلِ یک برنامۀ منسجم جهانی می‌باشند. تفاوت‌ رویکرد تا حدّ زیادی مربوط به نیازهای متفاوت و مراحل مختلف کاوشی است که دوستان با آن رو به رو می‌شوند. چون ارادۀ آزاد از جمله مواهب فطری روح انسان است، هر نفسی که به جستجوی امر حضرت بهاءالله جذب می‌شود باید شخصاً جای خود را در مسیر بی‌انتهای پویش روحانی بیابد و در خلوت‌گاه وجدان خویش و دور از هر گونه فشار، مسئولیّت روحانی خود را که این اکتشاف در پی خواهد داشت بسنجد. ولی برای اینکه این شخص، هوش‌مندانه از این خودمختاری استفاده کند باید هم چشم‌اندازی از فرایندهای تغییر که خود او نیز مانند سایر مردم جهان مشمول آنست و هم درک روشنی از مقتضیات آن برای زندگی خویش حاصل نماید. وظیفۀ جامعۀ بهائی این است که آنچه در توان دارد انجام دهد تا تمام مراحل حرکت جهانیِ نوع بشر به سوی پیوستن مجدّد به خداوند را یاری دهد. الواح نقشۀ ملکوتی که حضرت عبدالبهاء برای بشر به میراث گذاشته ‌است بهترین دستورالعمل ‌اجرایی برای این منظور است.