بنا بر این، هرچند آرمان وحدت ادیان بدون شک امری اساسی و مهم است امّا ابلاغ پیام حضرت بهاءالله به دیگران یک پروژۀ بین ادیانی نیست. در حالی که ذهن در تکاپوی رسیدن به عین الیقین است روح مشتاق آن است که به حقّ الیقین نائل گردد. یک چنین ایقان درونی هدف نهایی همۀ پژوهشهای روحانی است فارغ از اینکه به سرعت حاصل شود یا به تدریج به دست آید. برای روح، تجربۀ قبول دینی دیگر یک جنبۀ نامألوف یا تصادفیِ کاوش حقیقت دینی نیست، بلکه مسـئلهای اساسی و محوری است که باید نهایتاً مورد توجّه قرار گیرد. بیانات حضرت بهاءالله در این مورد بسیار واضح است و در ذهن کسانی که آرزوی خدمت به آستانش را دارند نیز نمیتواند ابهامی وجود داشته باشد، چنانکه میفرماید: "فیالحقیقه امروز روز مشاهده و اصغا است هم ندای الهی مرتفع است و هم انوار وجه از افق ظهور مشرق و لائح باید جمیع آنچه شنیده شد محو نمود و به عدل و انصاف در آیات و بیّنات و ظهورات ناظر شد. *"[63]